اوری های کنترل تداخل بین سلولی نظیر طرح های استفاده مجدد فرکانسی و تخصیص کانال برای سیستم های سوئیچینگ مداری نسل دوم مورد مطالعه قرار گرفته است و برای GSM/EDGE ساده ترین طرحی که برای کنترل تداخل بین سلولی ترجیح داده می شود، استفاده مجدد فرکانسی ایجاد محدودیت در استفاده از کانال است. اما در LTE با سوئیچینگ بسته ای، نوبت بندی در هر سلول می تواند کل پهنای باند را به یک کاربر اختصاص دهد، که کاملا از فرضیات ارائه شده برای طرح های اولیه، که پهنای باند را به کانال هایی تقسیم و استفاده مجدد فرکانسی را فقط برای تخصیص کانال فرکانسی، اعمال می کرد، مجزا است. بنابراین در سیستم های OFDMA، کنترل تداخل بین سلولی را با اعمال محدودیت روی منابع زمان – فرکانسی و توان خروجی ایستگاه پله، بررسی می کنیم.
در این پروژه برای حل این مشکل و کنترل تداخل بین سلولی، کارایی الگوهای مختلف استفاده مجدد فرکانسی در سیستم های چند سلولی مبتنی بر OFDMA با بهره گرفتن از شبیه ساز OPNET ارزیابی شده است.
هدف، کاهش تداخل بین سلولی با بهره گرفتن از فاکتور استفاده مجدد فرکانسی به صورت وفقی است. الگوهای استفاده مجدد فرکانسی یک و سه، استفاده مجدد فرکانسی یک با تقسیم توانی، استفاده مجدد فرکانسی نرم و کسری را در محیط نرم افزاری OPNET شبیه سازی نموده و بر مبنای نتایج به دست آمده، دیده می شود که یک سیستم با الگوهای مختلف استفاده مجدد فرکانسی، رفتار متفاوتی را در تابع توزیع تجمعی SINR، تابع توزیع تجمعی میزان گذردهی سلول، تابع توزیع تجمعی میزان گذردهی کاربران سلول و تابع توزیع تجمعی زیرکانال های استفاده شده در هر سلول نشان می دهد. در این پروژه الگوی استفاده مجدد فرکانسی کسری را به عنوان طرحی که، ترکیبی از تخصیص توان و مکانیزم کاهش تداخل بین سلولی، به صورت وفقی است، را پیشنهاد می دهیم که نه تنها باعث محدود شدن تداخل در لبه سلول می شود، بلکه باعث بهبود کلی ظرفیت سلول در شبکه های مبتنی بر OFDMA است. در استفاده مجدد فرکانسی کسری کل پهنای باند موجود به دو قسمت تقسیم می شود. کاربران نیز بر مبنای فاصله از ایستگاه پایه به دو قسمت تقسیم می شوند. یک قسمت از پهنای باند را با عدد استفاده مجدد فرکانسی سه به کاربران لبه سلول با سطح توان بیشتر اختصاص می دهیم و قسمت دیگر طیف را با عدد استفاده مجدد فرکانسی یک و سطح توان کمتر به کاربران داخل سلول اختصاص می دهیم.

این الگو را با الگوهای استفاده مجدد فرکانسی یک، سه و طرح فرکانسی یک با تقسیم توانی و نرم با طرح 2 سناریو، یکی با نرخ ثابت 384kbs برای هر کاربر و تعداد متوسط 15 کاربرد در هر بخش، سرعت 3km/h و بافردیتا با طول بینهایت، با تابع توزیع جمعی گذردهی سلول و SINR مورد ارزیابی قرار می دهیم و در سناریوی دوم که شامل ترافیک های حقیقی است، با تعریف یک پروفایل ترافیکی که شامل هر دو کاربر VOIP و Web 

است، با تابع توزیع تجمعی گذردهی سلول و تابع توزیع تجمعی زیر کانال های استفاده شده در هر سلول و تغییر تعداد کاربران مورد ارزیابی قرار می دهیم.

در مقایسه با الگوهای مختلف دیده می شود که روش های استفاده مجدد فرکانسی کسری، که از عدد استفاده مجدد فرکانسی به صورت وفقی (بر مبنای SINR، عدد استفاده مجدد فرکانسی متفاوتی را به هر زیر باند اختصاص می دهد) استفاده می کند، مصالحه مناسبی را در مورد کاهش تداخل بین سلولی در لبه سلول ها و ظرفیت کل سلول ایجاد می کند.
مقدمه
در سال های اخیر، دسترسی چندگانه تقسیم فرکانسی متعامد (OFDMA) مورد توجه بسیاری قرار گرفته و برای واسط هوایی لینک های فراسو و فروسو استاندارد WIMAX، در هر دو مد ثابت (IEEE 802.16d) و متحرک (IEEE 802.16e) و نیز در لینک فروسو 3GPP-LTE استفاده شده است.
OFDMA ترکیبی از دو نوع دسترسی چندگانه تقسیم زمانی (TDMA) و تقسیم فرکانسی (FDMA) در مخابرات سلولی باند وسیع است. بنابراین سیستم OFDMA، پایانه های سیار را در زمان و فرکانس ادغام می کند. OFDMA، مبتنی بر تکنیک OFDM است و تداخل بین نمادی (ISI) را در کانال فیدینگ انتخاب فرکانسی حذف می کند.
تداخل بین سلولی یکی از مشکلات اساسی در سیستم های مبتنی بر OFDMA است، که در سال های اخیر به طور وسیعی مورد توجه قرار گرفته است.
در سیستم های استاندارد LTE و WIMAX برای کنترل تداخل بین سلولی، سه ایده اساسی زیر وجود دارد: