زی مانند انواع آلیاژهای پایه کبالت، روش های ساخت و کاربردهایشان، انواع آلیاژهای Ti خصوصاً
آلیاژهای b -Ti با مزایای زیاد در کاربردهای زیستپزشکی (با داشتن پایینترین مدول الاستیک
در بین آلیاژهای فلزی ایمپلنت و زیستسازگاری بالا)، آلیاژهای شکل حافظه (مفصلاً نیتینول) و
سایر فلزات مورد استفاده در وسایل پزشکی مانند تانتالوم، زیرکونیوم و غیره پرداخته شد. در بخش
پایانی نیز به انواع ایمپلنتهای ارتوپدی خصوصاً ایمپلنتهای تثبیت داخلی اشاره شد و فولادهای
نیکل پایین بهعنوان آلیاژی مناسب برای ساخت پلاکهای استخوانی کوچک معرفی شد.

مقدمه
 امروزه زیست مواد در پزشکی کاربردهای فراوانی پیدا کردهاست. گستره این مواد از فلزات
گرفته تا کامپوزیتها و پلیمرها متغییر است. بطور کل علم زیست مواد علم جدیدی بهشمار میرود
و دانشمندان هنوز در حال تحقیق بیشتر در این زمینه برای تولید زیست موادی با کیفیت و
زیست سازگاری بهتر میباشند. امروزه فعالیت در عرصه زیست مواد بهعنوان فعالیت در یک صنعت
چند ده میلیارد دلاری بهشمار میرود که سود بسیاری را برای صاحبان آن به ارمغان آورده است.
یک زیست مواد اساس ساخت ایمپلنتها و پرتزها را تشکیل میدهد چنانکه کارایی آن ایمپلنت یا
پرتز بشدت تحت تاثیر نوع و کیفیت زیست موادی است که در ساختشان بهکار رفته است.
 در این تحقیق یک زیست مواد اینچنین تعریف میشود: «هر ماده ساختگیای که برای
جایگزین یا تعمیر و ترمیم طرزکار و عملکرد یک بافت بدنی که بطور پیوسته یا متناوب در تماس
با مایعات بدن است استفاده میشود». این تعریف قدری محدودکننده است چرا که شامل مواد
مورد استفاده برای وسایلی بهعنوان تجهیزات جراحی یا دندانپزشکی نمیشود. هرچند که این
تجهیزات در معرض مایعات قرار داده میشوند ولی آنها جایگزین یا مکملی برای عملکرد بافت

انسان نیستند که این باید مدنظر قرار گیرد، بههرحال آن موارد برای تجهیزات جراحی (خصوصاً
فولادهای زنگنزن) در بخشهای بعدی موجود در این تحقیق (مواد فلزی) بطور مفید مورد بررسی
قرار میگیرد.
 در تعریف فوق الذکر موادی که برای پرتزهای خارجی مانند دست و پای مصنوعی یا سمعکها