‏ارقام ذکر شده ‏در صورت‌های مالی، ‌بر مبنای‌ ارزش‌های تاریخی عنوان شده اند و در آن ها، به خاطر ‏تغییرات در سطح قیمت‌ها، تعدیلی صورت نگرفته است. مقایسه داده های مالی که در طول دوره های مختلف و تحت تأثیر تورم یا رکود ایجاد شده اند، نادرست می‌باشد. بخصوص، ارزش ‌دارایی‌هایی مانند اموال، ماشین آلات و تجهیزات که معمولأ از عمر زیادی برخوردارند.

۵- داده های غیر عادی و ظاهرآرایی

‏برای محاسبه بسیاری از نسبت‌های مالی، از داده های ترازنامه استفاده می شود و در ترازنامه، مانده ‏حساب‌ها در یک نقطه زمانی مشخص، ارائه می‌گردد. مانده ‏برخی حسابهای موجود در ترازنامه ( اقلام ‏جاری) در طی سال از تغییرات و نوسانات زیادی برخوردارند و اعداد پایان سال، نشان دهنده وضعیت ‏عادی آن ها در طی سال نیست. بخصوص اینکه، اکثر شرکت‌ها، تاریخی را برای پایان سال مالی انتخاب می‌کنند که با دوره کاهش فعالیت‌ها یا سطح موجودیهایشان همزمان است. در نتیجه، وضعیت نقدینگی ‏بسیار مناسب و گردش موجودی نسبتأ بالایی، نشان داده خواهد شد.

۶- متنوع سازی

‏شرکت‌ها به منظور کاهش ریسک و افزایش سودآوری، علاوه بر فعالیت اصلی، در فعالیت‌ها و صنایع دیگر نیز سرمایه گذاری می‌کنند که ‌به این وضعیت، متنوع سازی گفته می شود. این تنوع سازی گاه به ‏حدی است که نمی توان شرکت را در یک صنعت خاص طبقه بندی کرد. در این حالت ، نتایج عملکرد شرکت‌های رقیب، در اثر چندین فعالیت مختلف به وجود می‌آید که خود قابلیت مقایسه بین شرکت‌ها را مشکل می‌کند.

۷- نیاز به ساده ‏سازی چارچوپ های دشوار حسابداری

‏استفاده از صورت‌های مالی برای انجام تجزیه و تحلیل، مستلزم ساده نمودن، تلخیص و استفاده از توصیه ها و برآورد‏هاست. لزوم افشا سر‌فصل‌های خاص در صور تهای مالی و بعلاوه، توجه مداوم به اصل فزونی منافع بر مخارج، مستلزم انجام تلخیص، هم در زمان ثبتهای اولیه و هم در هنگام تهیه صورت‌های مالی است. ‌بنابرین‏، اعتماد به نسبت‌های مالی، بستگی به درک و برداشت تحلیگر مالی از توانایی ‏آینده نگری این نسبتها د‏ارد و د‏ر مقایسه هایی که از نسبت‌های مالی استفاده می شود، لازم است عوامل متعددی مورد بررسی قرار گیرد و در صورت لزوم، تعدیلات متعددی انجام شود.

۲-۲-۷-۲- ارزیابی عملکرد با بهره گرفتن از تجزیه و تحلیل مالی

‏انتخاب ارقام و اطلاعات، مقایسه و تعیین رابطه بین آن ها و ارزیابی حاصل از آن را تجزیه و تحلیل مالی می‌نامند. ‌بنابرین‏، مرحله اول، انتخاب ارقام و اطلاعاتی است که از بررسی و تفسیر آن ها اخذ تصمیم امکان پذیر شود. مرحله دوم، مقایسه و تنظیم و مشخص کردن روابط بین ارقام و بالاخره مرحله سوم، ‏تفسیر و ارزیابی نتایج حاصل از مرحله دوم است. (اکبری، ۱۳۷۸)

‏باید توجه داشت که صورت‌های مالی، خلاصه معاملات انجام شده را نشان می‌دهد و اساسأ به گذشته مربوط می شود، در حالی که تصمیم گیری درباره مسائلی پیش می‌آید که به آینده ارتباط پیدا می‌کند. در تجزیه و تحلیل مالی، فرض بر این است که گذشته، زمینه ساز آینده خواهد بود.

‏به اعتقاد تامری در زمان تحلیل صور تهای مالی، باید جنبه‌های اخلاقی در نظر گرفته ‏شود. مدیران ممکن است با یک تضاد بین الزامات قانونی و تعهد اخلاقی در تهیه اطلاعات اضافی منعکس کننده واقعیت تجاری و آنچه باید گزارش شود، مواجه گردند. بعضی از جنبه‌های رفتاری ‏شرکت، معمولأ در اطلاعات مالی گنجانده نمی شود و این جنبه ها ممکن است به اندازه ‏اطلاعات ارائه ‏شده یا حتی بیشتر از آن ها، در ارزیابی صحیح عملکرد اهمیت داشته باشد. (اکسلسون ، ۲۰۰۲)

۲-۲-۷-۲-۱- محدودیتهای تجزیه و تحلیل نسبت‌های مالی

‏باید ‌به این مسئله توجه داشت که در عین حال که تجزیه و تحلیل نسبت‌های مالی، اطلاعات مفیدی ‏را درباره عملیات شرکت‌ها و وضعیت مالی آنان، در اختیار ‌گروه‌های اصلی استفاده کنندگان قرار می­دهد، ‏ولی دارای مشکلات و محد ودیتهای ذاتی هستند که دقت و قضاوت درباره آن ها را ضروری می­سازد. ‏پاره ای از این مشکلات به قرار زیر است:

1. 1. ‏بسیاری از شرکت‌ها تمایل دارند، نسبت‌های مالی آنان به متوسط صنعت نزدیک گردد، ولی ‏متوسط صنعت، همیشه یک شاخص ایده آل نمی باشد. در نتیجه، نوع عملکردی که شرکت را به متوسط صنعت برساند، لزوماًً برای شرکت مطلوب نیست.

1. 1. ‏در بسیاری از موارد، برخی از نسبت‌های مالی یک شرکت، خوب به نظر می‌رسند، درحالی ‏که مابقی نسبتها اینگونه نیستند. در نتیجه، اظهارنظر کلی درباره ‏قوی یا ضعیف بودن عملکرد مالی شرکت دشوار می‌باشد.

1. 1. یکی از مهمترین اشکالات اطلاعات حسابداری، این است که هزینه فرصت را به عنوان ‏هزینه در نظر نمی گیرد.

1. ‏شرکت‌ها می‌توانند با بهره گرفتن از تکنیک‌های آرایش صورت‌های مالی، این صورتها را به نظر ‏قوی جلوه دهند. (جهانخانی، ۱۳۷۴)

بیشترین نوشته های تئوریک در این ‏خصوص است که واقعاً کدامیک از معیارهای ارزیابی عملکرد شرکت‌ها از اعتبار بیشتری برخورد ار است. (هیلی^[۳] ،۱۹۸۸)

۲-۲-۷-۳- ویژگی‌های نظام ارزیابی عملکرد اثربخش

‏وجود خصوصیت های زیر در ارزیابی عملکرد باعث موفقیت و اثر بخشی آن خواهد شد که ‏عبارتند از (نورمن و کاپلن^[۴]: ۹۹۳ ‏۱)

۱-‏ روشن و مشخص بودن معیارها: بدین معنا که این معیارها نه تنها نباید به صورتی مبهم و کلی بیان شود بلکه باید دقیق، روشن و به دور از هر گونه ابهام و به گونه ای قابل درک بیان گردد.

۲- قابل اندازه گیری بودن: منظور وجود معیارهایی در ارزیابی است که به صورت کمی قابلیت اندازه گیری داشته باشد.

۳- معطوف به نتیجه بودن: یعنی نظام ارزیابی به گونه ای باشد که نتایج مورد قضاوت و ارزیابی قرارگیرد .

۴- قابلیت حصول: بدین معنا که اهداف و انتظارات، در زمان مورد نظر قابل حصول باشد، به عبارت دیگر حصول به اهداف و استانداردها دشوار نباشد بلکه از نظر ایجاد انگیزش نسبتاً قابل حصول باشد که ‌به این ترتیب بیشترین میزان انگیزش را برای شخص به همراه خواهد داشت.

۵- معطوف به زمان بودن: بدان معنا که انجام ارزیابی با ظرف زمان معنی پیدا کند و ضروری است که زمان یا دوره عملکرد در ارزیابی مدنظر قرار گیرد تا قضاوت، سنجش و اندازه گیری عملکرد مؤثرتر انجام پذیرد.

‏سه ویژگی اول اشاره به خصوصیات معیارها دارد در حالی که دو ویژگی آخر معطوف به ماهیت نظام ارزیابی عملکرد می‌باشد.

۲-۲-۷-۴- معیارهای اندازه گیری عملکرد